شب میدهند رزق روز را...

هو النور

 

آنها که روز را با خلق خدا به سر مى ‏برند باید شب را با خدا باشند و از قرب او رزق بگیرند و از چشمه شب سیراب شوند، تا بتوانند بار برخوردهاى سنگین و درگیرى ‏هاى مستمر روزشان را به دوش بگیرند. این پیوند شب و ارتباط با خدا چه با دعا و چه با قرائت و چه با قیام، تأمین کننده رزق روزانه آنهایى است که سوخت و ساز و درگیرى و برخوردهاى شکننده دارند وگرنه به زودى احساس مى‏ کنند که خالى شده‏ اند و دیگر حرفى ندارند و احساس مى‏ کنند که دارند کم مى ‏آورند و از پاى افتاده‏ اند. (عین صاد)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا (مزمل/۶)
هر آینه شب‌هنگام از بستر برخاستن، موافقت زبان و دل را افزاینده‌تر است و بیان سخن را استواردارنده‌تر.

إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ‌ سَبْحًا طَوِیلًا (مزمل/۷)
که کارهاى تو در روز بسیار است.