- ۲۵ شهریور ۹۴ ، ۱۷:۲۶
- ۷ نظر
هو النور
آنها که روز را با خلق خدا
به سر مى برند باید شب را با خدا باشند و از قرب او رزق بگیرند و از چشمه شب
سیراب شوند، تا بتوانند بار برخوردهاى سنگین و درگیرى هاى مستمر روزشان را به دوش
بگیرند. این پیوند شب و ارتباط با خدا چه با دعا و چه با قرائت و چه با قیام،
تأمین کننده رزق روزانه آنهایى است که سوخت و ساز و درگیرى و برخوردهاى شکننده دارند
وگرنه به زودى احساس مى کنند که خالى شده اند و دیگر حرفى ندارند و احساس مى
کنند که دارند کم مى آورند و از پاى افتاده اند. (عین صاد)
إِنَّ نَاشِئَةَ
اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا (مزمل/۶)
هر آینه شب‌هنگام از بستر برخاستن، موافقت زبان و دل را افزاینده‌تر
است و بیان سخن را استواردارنده‌تر.
إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا (مزمل/۷)
که کارهاى تو در روز بسیار است.