دعا و عمل
شنبه, ۱۰ خرداد ۱۳۹۳، ۰۷:۳۹ ق.ظ
هوالنور
از آیات ۵۵ و ۵۶ سوره اعراف، برداشت می شود که دعای زبانی باید همواره با تلاش اصلاح طلبانه ی اجتماعی باشد نه با زبان دعا کردن و در عمل فساد نمودن.
ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْیَةً ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ (اعراف/۵۵)
پروردگار خود را (آشکارا) از روی تضرّع، و در پنهانی، بخوانید! (و از تجاوز، دست بردارید که) او متجاوزان را دوست نمی‌دارد!
وَ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَریبٌ مِنَ الْمُحْسِنینَ(اعراف/۵۶)
و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید، و او را با بیم و امید بخوانید! (بیم از مسؤولیتها، و امید به رحمتش. و نیکی کنید) زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است.
