ایستگاه، مسافرینی که قصد رفتن به...

هوالنور

همیشه به ایستگاه آخر که می رسد، خیلی ها پیاده می شوند اما حرکت الان فقط در این شهر تمام شده است و مسیر همچنان ادامه دارد. همه، چیزهایی در دست دارند؛ کم یا زیاد. بیرون ایستگاه که می روند؛ مقایسه که می کنند؛ همه افسوس می خورند. اما آنهایی که سختی سواره بودن را چشیده اند و به شیرینی سفر خو کرده اند می مانند تا دوباره به این شهر برگردند، گاه گاهی ایستگاه های بعدی بعضی از این مسافرین را در خود می گیرند. آنها که ایستگاه اول پیاده شده اند کمی بعد از وارسی داشته هاشان، دوباره به ایستگاه برمی گردند و  با بغضی نفس گیر با خود زمزمه می کنند که یَا رَبِّ أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ أَوْ یَتَصَرَّمَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَةٌ أَوْ ذَنْبٌ تُرِیدُ أَنْ تُعَذِّبَنِی بِهِ یَوْمَ أَلْقَاکَ و نگاهی اشک آلود به پشت سرشان می اندازند و خداحافظی تلخی با شهری که از آن گذشته اند می کنند.

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَ‌فُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّ‌حْمَةِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَغْفِرُ‌ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ‌ الرَّ‌حِیمُ (زمر/53)
بگو: ای بندگانم! ای آنان که در معاصی زیاده‌روی هم کرده‌اید! از لطف و مرحمت خدا مأیوس و ناامید نگردید. قطعاً خداوند همه‌ی گناهان را می‌آمرزد. چرا که او بسیار آمرزنده و بس مهربان است.

به میدان نزدیک می شوید، دور بزنید!

هوالنور

شب قدر، فرصتی است برای مغفرت و عذرخواهی. حال که خدا به من و شما میدان داده است که به سوی او برگردیم، این کار را بکنیم، والّا روزی خواهد آمد در قیامت، که به ما اجازه عذرخواهی نخواهند داد. آن‌جا جای عذرخواهی نیست. این‌جا که عذرخواهی گناهان را میشوید، از خدا عذر بخواهید.
(رهبر قرآنی)

یُعْرَ‌فُ الْمُجْرِ‌مُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ (الرحمان/ 41)

مجرمان از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند؛ و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان می‌گیرند (و به دوزخ می‌افکنند)!

آغاز سال نو

هوالنور

"یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبرالیل و النهار یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال" باید خواند، سال نو ی انسانی؛ محرم و فروردین و ژانویه نیست! آغاز سال، ماه رمضان است. شهری که هر سال به آن مسافرت می کنیم. خوش به حال کسانی که با دستی پر از سوغاتی و یادگاری از این شهر می گذرند. میزبان وقتی مهمان به شهرش بیاید با جان و دل از او پذیرایی می کند، بدی ها را می پوشاند و گناهان را می شوید و اندک سختی که در این شهر حس کرده ای را با کمال میل قبول می کند...

در شب نشینی های قدر، مدام می گوید "بخواه، بخواه"، اما صد حیف که ما خوابیده ایم و نگران سوزش معده و سردرد فردا صبح تا افطارمان هستیم.
عیدی هایش را آخر، هنگام بدرقه کردن در عید فطر می دهد. فرشتگانش ندا می دهند: ای بندگان پاک شدید؛ باشد که پاک بمانید.

شَهْرُ‌ رَ‌مَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْ‌آنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْ‌قَانِ
ماه رمضان که فرو  شد، در آن قرآن راهنمائی برای مردم و تابشهائی یا نشانیها از هدایت و فرقان است. (بقره/۱۸۵)

ماه توبه

هـوالنــور

رمضان ماه توبه است، ماه انابه است. توبه یعنی بازگشت از یک راه غلط، از یک کار غلط، از یک فکر غلط. انابه یعنی رجوع الی اللَّه، بازگشت به سمت خدا. ما غالباً از خطاهای خودمان غافلیم؛ قدم اول توبه و انابه این است که بفهمیم گناهمان کجاست، ببینیم کجا اشتباه کردیم.  رهبر قرآنی (89/5/27)

شَهْرُ‌ رَ‌مَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْ‌آنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْ‌قَانِ (بقره/185)

ماه رمضان ماهی است که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه‌های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است.

شیوع سیاهی

هـوالنــور

مطرح کردن گناه و کارهای زشت دیگران خواه راست باشد یا دروغ، قبح گناه و حرمت را در جامعه می شکند و دیگران را نیز به ارتکاب آن تشویق می کند.چنین کاری در قرآن، ترویج فحشا و  زشتیها محسوب شده و تهمت به دیگران از مصادیق بارز آن است.

إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَ‌ةِ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (سوره نور/19)

کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است؛ و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید!