- ۱۲ تیر ۹۳ ، ۱۸:۵۹
- ۴ نظر
هـوالنــور
بسیاری از عبادات،باید بین خود انسان و خدا بماند: دعا،شبزندهداری،نافله،سحرخیزی... مبادا انسان برای اینکه دیگران ببینند، کاری را انجام دهدکه این عمل شرکآلود و حرام است.
رهبر قرآنی 71.12.4
وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ (بقره/186)
من نزدیکم! دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا میخواند، پاسخ میگویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند
حدیث قدسی:«من بر طبق ظن بنده خود رفتار می کنم؛ اگر حسن ظن داشته باشد، همان ظنش را محقق می سازم، و اگر هم سوء ظن داشته باشد، مطابق ظنش با او رفتار می کنم».