شیوع سیاهی

هـوالنــور

مطرح کردن گناه و کارهای زشت دیگران خواه راست باشد یا دروغ، قبح گناه و حرمت را در جامعه می شکند و دیگران را نیز به ارتکاب آن تشویق می کند.چنین کاری در قرآن، ترویج فحشا و  زشتیها محسوب شده و تهمت به دیگران از مصادیق بارز آن است.

إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَ‌ةِ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (سوره نور/19)

کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است؛ و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید!

السلام علی المعذب فی قعر السجون

هـوالنــور

وقتی خداوند مقام امامت را چه ظاهری و چه باطنی به شخصی عطا کرد یا به اصطلاح قرآنی برای او جعل نمود و یا به عبارت دقیق تر او را امام قرار داد، دیگر ویژگی دعوت و هدایت و سوق دادن جامعه، ویژگی لاینفک و جدا ناشدنی او خواهد بود. حال چه آن امام، امام إلی النار باشد مثل فرعون، و چه امام إلی الجنة باشد مثل موسی بن جعفر علیه السلام.

 وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِ‌نَا لَمَّا صَبَرُ‌وا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ (سجده/24)

و از آنان امامان (و پیشوایانی) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می‌کردند؛ چون شکیبایی نمودند، و به آیات ما یقین داشتند.