آیات نورانی

صحبت های خدا با ما

آیات نورانی

صحبت های خدا با ما

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «انسان» ثبت شده است

هوالنور


انسان با شرح صدر، ارتباطات سه گانه ی با خود ، خدا و محیط را سامان می بخشد. برخی از عبادات نقش ویژه ای در سعه صدر انسانی دارند از جمله: نماز با حضور قلب به عنوان تمرینی برای ضبط نفس سبب فائق شدن بر هموم و ایجاد حالتی از آرام سازی و آسودگی ذهن است تقارن هجوم افکار اضطراب آمیز با تمدد اعصاب ناشی از حضور قلب در نماز، منجر به توانایی فرد بر حذف افکار اضطراب آمیز می شود. این حضور قلب نوعی ریلکسیشن یا آرام سازی است که بدون تلاش برای حل مشکل تنش زا ، چرخه ی افزایش اضطراب را شکسته و فرد خود را در مقابل مسائل بغرنج و پیچیده، ناتوان نمی بیند.


قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ (مومنون/۱ و ٢)

به راستى که مؤمنان رستگار شدند، همانان که در نمازشان فروتنند


+ پیام به اجلاس سراسری نماز

ّهوالنور

در نگاه خالق حکیم، زن و مرد در گوهر انسانی و روح آسمانی همتا و همسان‌اند، و سهم هر یک از حقیقت آدمیّت به یک اندازه است، ولی حکمت الهی این گوهر ملکوتی را در دو صدف زمینی با پیکره‌های متفاوت و ساختی ممتاز و البته نیازمند به یکدیگر جای داده است. « ازدواج» یعنی به هم رسیدن دو ستون برای برافراشتن بنای خانواده و به هم پیوستن این دو برای فراهم آمدن یکی از پُرشکوه‌ترین نشانه‌های جمال معمار هستی.

وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَ‌حْمَةً ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُ‌ونَ (روم/٢١)
و از نشانه‌های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکّر می‌کنند!

هوالنور

ای انسان! به تو نمی‌گویند از دیگران سرعت مگیر و در خانه بخواب، نیروهایت را به‌کار مزن. دین می‌گوید مسابقه بده هر چه زیادتر. اما به‌سوی چه؟ به‌سوی چیزی که شایسته‌ی توست. نه به‌سوی زندگی دنیا. ای انسان بزرگ! سرعت بگیر! مسابقه بده! اما به‌سوی چه؟ به‌سوی مغفرت الهی و بهشت برین الهی.

وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ (آل عمران/۱۳۳)
سرعت بگیرید به‌سوی مغفرتی از پروردگارتان و بهشتی که پهنا و گستردگی آن به‌قدر آسمان‌ها و زمین است، که آماده شده است برای باتقوایان


هـوالنــور

بسان رود که در نشیب دره / سر به سنگ می زند رونده باش / امید هیچ معجزه ای ز مرده نیست، زنده باش...

« لِّیُنذِرَ‌ مَن کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِ‌ینَ»(یس/70)

تا هر که را [دلى‌] زنده است بیم دهد، و گفتار [خدا] در باره کافران محقق گردد.

در این آیه کافر در مقابل انسان زنده قرار گرفته است. حیات از دید قرآن با ایمان معنا پیدا می کند و انسان بی ایمان، زنده نیست.

هـوالنــور



هر موجودی به جز انسان آن چیزی است که او را ساخته اند ولی انسان آن چیزی است که می خواهد باشد و تنها موجودی است که خود باید راه خویشتن را انتخاب کند که چه باشد و آینده را چگونه شکل بدهد.

«إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرً‌ا وَإِمَّا کَفُورً‌ا» (انسان/3)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس.