هـوالنــور
وقتی همه با من هم عقیده می شوند، تازه احساس می کنم که اشتباه کرده ام.
وَإِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الْأَرْ‌ضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُ‌صُونَ (انعام/116)
اگر از بیشتر کسانی که در روی زمین هستند اطاعت کنی، تو را از راه خدا گمراه می کنند؛ (زیرا) آنها تنها از گمان پیروی می‌نمایند، و تخمین و حدس (واهی) می‌زنند.
هـوالنــور
مهجور گذاردن قرآن مراتب بسیار و منازل بىشمار دارد که به عمده آن شاید ما متّصف باشیم. آیا اگر ما این صحیفه الهیّه را مثلًا جلدى پاکیزه و قیمتى نمودیم و در وقت قرائت یا استخاره بوسیدیم و به دیده نهادیم، آن را مهجور نگذاشتیم؟ آیا اگر غالب عمر خود را صرف در تجوید و جهات لغویّه و بیانیّه و بدیعیّه آن کردیم، این کتاب شریف را از مهجوریّت بیرون آوردیم؟ آیا اگر قرائات مختلفه و امثال آن را فرا گرفتیم، از ننگ هجران از قرآن خلاصى پیدا کردیم؟ آیا اگر وجوه اعجاز قرآن و فنون محسّنات آن را تعلّم کردیم، از شکایت رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلم مستخلص شدیم؟
هیهات! که هیچ یک از این امور مورد نظر قرآن و مُنَزِّلْ عظیم الشأن آن نیست. قرآن کتاب الهى است و در آن شئون الهیّت است؛ قرآن حبل متّصل بین خالق و مخلوق است و به وسیله تعلیمات آن باید رابطه معنویّه و ارتباط غیبى بین بندگان خدا و مربّى آنها پیدا شود؛ از قرآن باید علوم الهیّه و معارف لدنّیّه حاصل شود. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله به حسب روایت کافى شریف فرموده: انَّمَا الْعِلْمُ ثَلاثَةٌ: آیةٌ مُحْکَمَةٌ؛ وَ فَریضَةٌ عادِلةٌ؛ و سُنَّةٌ قائِمَةٌ.
قرآن شریف حامل این علوم است؛ اگر ما از قرآن
این علوم را فرا گرفتیم، آن را مهجور نگذاشتیم. اگر دعوتهاى قرآن را پذیرفتیم و از
قصّههاى انبیاء علیهم السلام که مشحون از مواعظ و معارف و حِکَم است تعلیمات گرفتیم،
اگر ما از مواعظ خداى تعالى و مواعظ انبیاء و حکماء که در قرآن مذکور است موعظت گرفتیم،
قرآن را مهجور نگذاشتیم؛ و الّا غور در صورت ظاهر قرآن نیز اخلاد إلى الأرض است، و
از وساوس شیطان است که باید به خداوند از آن پناه برد.
[حضرت روح الله، آداب الصلوه، ص/ 199-198]
وَقَالَ الرَّ‌سُولُ یَا رَ‌بِّ
إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْ‌آنَ مَهْجُورً‌ا (فرقان/30)
و پیامبر گوید: پروردگارا، قوم من این قرآن را کنار
نهاده و فروگذاشتند.
هـوالنــور
هوالنور
توحید زیر بنای تعلیمات همه ادیان اسمانی وسرچشمه همه صفات خداست.
ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است. (آل عمران/۶۴)
اسلام توحید را پایه اصلی خدا شناسی ومایه زندگانی انسان (قصص/۷۰ و سوره توحید)
و شرک را گناهی نابخشودنی دانسته است. (نساء/۴۸ و زمر/۶۵)
قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّـهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾
بگو: اوست خداى یکتا، (۱) خداى که در حاجت به او رو کنند، (۲) نه زاده است و نه زاده شده، (۳) و نه هیچ کس همتاى اوست. (۴)
هوالنور
هر طرح عملیاتی باید بر مبنای اصل : « همه‌ی فلسطین برای همه‌ی مردم فلسطین » باشد . فلسطین ، فلسطینِ « از نهر تا بحر » است ، نه حتی یک وجب کمتر.
رهبر قرآنی ۹۰.۷.۹
أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ (حج/۳۹)
الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَبُّنَا اللهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللهِ کَثِیرًا وَلَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ (حج/۴۰)
به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهاد داده شده است؛ چرا که مورد ستم قرار گرفته‌اند؛ و خدا بر یاری آنها تواناست.
همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز اینکه می‌گفتند: «پروردگار ما، خدای یکتاست!» و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‌ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد! و خداوند کسانی را که یاری او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یاری می‌کند؛ خداوند قوی و شکست ناپذیر است.
