- ۰۲ مرداد ۹۴ ، ۲۱:۰۶
- ۹ نظر
آیات نورانی
صحبت های خدا با ما
وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَ‌حْمَةً ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُ‌ونَ (روم/٢١)
- ۲۱ تیر ۹۴ ، ۱۳:۴۷
- ۱۰ نظر
هوالنور
همیشه به ایستگاه آخر که می رسد، خیلی ها پیاده می شوند اما حرکت الان فقط در این شهر تمام شده است و مسیر همچنان ادامه دارد. همه، چیزهایی در دست دارند؛ کم یا زیاد. بیرون ایستگاه که می روند؛ مقایسه که می کنند؛ همه افسوس می خورند. اما آنهایی که سختی سواره بودن را چشیده اند و به شیرینی سفر خو کرده اند می مانند تا دوباره به این شهر برگردند، گاه گاهی ایستگاه های بعدی بعضی از این مسافرین را در خود می گیرند. آنها که ایستگاه اول پیاده شده اند کمی بعد از وارسی داشته هاشان، دوباره به ایستگاه برمی گردند و با بغضی نفس گیر با خود زمزمه می کنند که یَا رَبِّ أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ أَوْ یَتَصَرَّمَ
شَهْرُ رَمَضَانَ وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَةٌ أَوْ ذَنْبٌ تُرِیدُ أَنْ
تُعَذِّبَنِی بِهِ یَوْمَ أَلْقَاکَ و نگاهی اشک آلود به پشت سرشان می اندازند و خداحافظی تلخی با شهری که از آن گذشته اند می کنند.
قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَ‌فُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّ‌حْمَةِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّ‌حِیمُ (زمر/53)
بگو:
ای بندگانم! ای آنان که در معاصی زیاده‌روی هم کرده‌اید! از لطف و مرحمت
خدا مأیوس و ناامید نگردید. قطعاً خداوند همه‌ی گناهان را می‌آمرزد. چرا که
او بسیار آمرزنده و بس مهربان است.
- ۱۶ تیر ۹۴ ، ۱۷:۵۵
- ۳۰ نظر
هوالنور
شب قدر، فرصتی است برای مغفرت و عذرخواهی. حال که خدا به من و شما میدان داده است که به سوی او برگردیم، این کار را بکنیم، والّا روزی خواهد آمد در قیامت، که به ما اجازه عذرخواهی نخواهند داد. آن‌جا جای عذرخواهی نیست. این‌جا که عذرخواهی گناهان را میشوید، از خدا عذر بخواهید.
(رهبر قرآنی)
یُعْرَ‌فُ الْمُجْرِ‌مُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ (الرحمان/ 41)
مجرمان از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند؛ و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان می‌گیرند (و به دوزخ می‌افکنند)!
- ۱۱ تیر ۹۴ ، ۱۲:۳۸
- ۲۴ نظر
هوالنور
مقدمه ی حرکت به سمت هدف، نیاز به شناخت درونی و التزام به ایمان دارد. این آغاز زمانی که با هجرت مخلوط می شود انسان را انگیزه می دهد تا به سمت هدف طی طریق کند. مهاجر در این مسیر پر پیچ و خطر به طور دائم نیاز به راهنما و پناهگاه دارد تا سقوط و عقبگرد نداشته باشد. بهترین جای گاه و یاری کننده در میان شهر خدا قرار دارد که کریم است و دست گیر مهاجران الی الله.
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُ‌وا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَالَّذِینَ آوَوا وَّنَصَرُ‌وا أُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَّهُم مَّغْفِرَ‌ةٌ وَرِ‌زْقٌ کَرِ‌یمٌ ( انفال/74)
آنان که ایمان آورده‌اند و مهاجرت کرده‌اند و در راه خدا جهاد کرده‌اند و آنان که جایشان داده‌اند و یاریشان کرده‌اند، به حقیقت مؤمنانند، آمرزش و روزى کریمانه از آن آنهاست.
- ۰۶ تیر ۹۴ ، ۱۲:۳۴
- ۱۷ نظر
هوالنور
