هـوالنــور
بسیاری از عبادات،باید بین خود انسان و خدا بماند: دعا،شب‌زنده‌داری،نافله،سحرخیزی... مبادا انسان برای اینکه دیگران ببینند، کاری را انجام دهدکه این عمل شرک‌آلود و حرام است.
رهبر قرآنی 71.12.4
وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِ‌یبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْ‌شُدُونَ (بقره/186)
من نزدیکم! دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند
حدیث قدسی:«من بر طبق ظن بنده خود رفتار می کنم؛ اگر حسن ظن داشته باشد، همان ظنش را محقق می سازم، و اگر هم سوء ظن داشته باشد، مطابق ظنش با او رفتار می کنم».
رمضان ماه توبه است، ماه انابه است. توبه یعنی بازگشت از یک راه غلط، از یک کار غلط، از یک فکر غلط. انابه یعنی رجوع الی اللَّه، بازگشت به سمت خدا. ما غالباً از خطاهای خودمان غافلیم؛ قدم اول توبه و انابه این است که بفهمیم گناهمان کجاست، ببینیم کجا اشتباه کردیم. رهبر قرآنی (89/5/27)
شَهْرُ رَ‌مَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْ‌آنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْ‌قَانِ (بقره/185)
ماه رمضان ماهی است که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه‌های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است.
هـوالنــور
عدالت خداوند در سه مرحله تکوین، تشریع وجزا جریان دارد.
خداوند در تکوین وآفرینش اشیاء استحقاق و ظرفیت آنها را مراعات نموده (اعلی/2و3، طه/50)
و در تشریع و قانونگذاری، تاب و توان افراد را لحاظ می کند (حدید/25، زمر/69)
و هم در جزا آنچه را سزای نیک و بد عمل افراد است به آنان می دهد (حج/10، مومنون/62)
هـوالنــور
براساس قرآن، انسان تنها موجودی است که خداوند از روح خودش در او دمیده است؛ آری خدای مهربان به تو قدرت، توانایی، حکمت و عظمت داده‌است پس باور خود را تقویت کن زیرا قدرت تو به اندازه باور توست و به خدا اعتماد کن
وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّ‌وحِی (ص/72)
و از روح خود در آن دمیدم
وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا (احزاب/39)
و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداش‌دهنده اعمال) است
