امانت داری

هـوالنــور

امانت داری یک ویژگی اخلاقی ارزشمند است.

حضرت موسی (ع) را به خاطر امانتداری و قدرتش، در خانه حضرت شعیب پناه دادند

قَالَتْ إِحْدَاهُمَا یَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْ‌هُ ۖ إِنَّ خَیْرَ‌ مَنِ اسْتَأْجَرْ‌تَ الْقَوِیُّ الْأَمِینُ (قصص/26)

یکی از آن دو [دختر] گفت پدرجان او را [با دستمزد] به کار گیر که او بهترین کسی است که می‌توانی به کار بگیری، هم تواناست و هم درستکار

 

و حضرت یوسف را به خاطر امانت داری و علمش، بر خزانه مصر نشاندند

وَقَالَ الْمَلِکُ ائْتُونِی بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِی ۖ فَلَمَّا کَلَّمَهُ قَالَ إِنَّکَ الْیَوْمَ لَدَیْنَا مَکِینٌ أَمِینٌ (یوسف/54)

و پادشاه گفت: «او را نزد من آورید، تا وى را خاص خود کنم.» پس چون با او سخن راند، گفت: «تو امروز نزد ما با منزلت و امین هستى.»

و حتی رسول خدا (ص) که از سوی خداوند برگزیده شد، مشهور به امانتداری و به محمد امین معروف بود.

السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِینِ اللَّهِ عَلَى رُسُلِهِ وَ عَزَائِمِ أَمْرِهِ ... (کامل الزیارات، ص 201)